{"type":"rich","html":"<script src=\"https:\/\/avui.cat\/media\/epa\/iframeresizer\/iframeResizer.min.js\"><\/script><iframe class=\"epa-embed\" src=\"https:\/\/avui.cat\/opinio\/article\/8-articles\/2494604-quasi-simultaneitats.html?utm_medium=oembed&amp;utm_source=desconegut&amp;utm_campaign=oembed&amp;layout=oembed&amp;tmpl=oembed\" height=\"auto\" frameborder=\"0\" style=\"border: 0px; margin: 1px; min-height: 200px;  max-width: 658px; width: calc(100% - 2px); display: block; padding: 0px; background: rgb(255, 255, 255);\"><\/iframe><script>iFrameResize({log:false, checkOrigin: ['https:\/\/avui.cat']})<\/script>","version":"1.0","provider_name":"El Punt Avui","provider_url":"http:\/\/www.elpuntavui.cat","resource_url":"https:\/\/avui.cat\/opinio\/article\/8-articles\/2494604-quasi-simultaneitats.html?utm_medium=oembed&amp;utm_source=desconegut&amp;utm_campaign=oembed","title":"Quasi simultane\u00eftats","description":"Just acabades les festes, torna la vida quotidiana i el vell costum de fer-nos bons prop\u00f2sits. Un dels meus \u00e9s seguir vetllant pel paisatge on visc \u2014ja saben: el tarragon\u00ed\u2014 que estimo i pel qual...","author_name":"Fina Angl\u00e8s Soronellas","author_url":"https:\/\/avui.cat\/articles\/fangles.html","thumbnail_url":"https:\/\/www.elpuntavui.cat\/imatges\/63\/43\/baixa\/780_0008_6343459_927c5a2227a4ce23f2d4ee62d62d2cc4.jpg","thumbnail_width":"200","thumbnail_height":"150","width":"100","height":"100"}